Het moederschap. Ik beeldde het me altijd in als een roze wolk vol zaligheid waar je opstapte om de meest zalige en verrijkende ervaring te kunnen beleven. Jammer genoeg voor mij, waren de ticketjes van die roze wolk uitverkocht op mijn dag van bevallen. Die van vlotte bevallingen en borstvoeding tevens ook. Het bevallingsleven zat me op dat gebied niet zo mee. Je zou me hier zelfs een pechvogel kunnen noemen.
Die baby van ons compenseert gelukkig veel, maar een makkelijke rit is het niet geworden. De ticketjes van mijn grijze wolk waren goedkoop, maar niet bevallig. Een zware bevalling en moeilijke start van de borstvoeding later ben ik met het resterende beetje energie dat ik nog had dan toch maar op mijn grijze wolk gestapt. Hallo Moederschap, u bent niet wat ik had verwacht!
De wereld van het Moederschap is een wereld vol verdoken geheimen. Zolang je er niet toe behoort krijg je voornamelijk de Wauw-verhalen te horen. De verhalen die je doen beslissen dat je ook een inwoner van die geweldige wereld wil worden.
Wanneer je dan bij dat clubje hoort, gaat er plots een totaal andere wereld van start. Zo merk je plots dat slapeloze nachten zich niet beperken tot een occasioneel nachtje doorgaan, maar dat er die eerste periode gewoon geen sprake is van een dag- en nachtritme zoals je het voorheen kende. Steekt dat even tegen. Met wat geluk slaap je eens 3u aan een stuk. Een geneugte die me de eerste weken zelden overviel. ‘Slaap inhalen’ zit er dan even niet in. Dat is pijnlijk, zie ik u denken? Wel, het is toch iets waar zo goed als elke kersverse ouder doormoet, zo blijkt.
Het moet gezegd dat wanneer ik om 3u ’s nachts aan mijn 64ste rondje rond de tafel begon (krampjes are a bitch) ik niet gauw dacht “Aaah zalig genieten”. Toen ik vervolgens weer in bed stapte met een verse lading geprakte koolbladeren op mijn borst tegen de ontsteking (stinkt echt vreselijk) dacht mijn man waarschijnlijk ook niet “ Aaaah zalig genieten”.
Het moederschap, het is een nieuwe wereld. Een rollercoaster vol situaties die je nooit dacht te beleven. Zoals wanneer je plots 2X per dag een uur onder de douche staat om je borsten te masseren met een elektrische tandenborstel. Dat zijn de momenten dat je denkt “Yes, living the life, het Moederschap is me echt op het lijf geschreven”.
Nu alle gekheid op een stokje, naast alle vreemde situaties die ik ondertussen in mijn leven als moeder ben tegengekomen is er natuurlijk ook een derde gezinslid bijgekomen. Een baby die ervoor zorgt dat al die rare toestanden toch een bijzondere betekenis krijgen. Mijn depressiebril maakt het uiteraard soms wel uitdagend om de positieve kanten te zien, maar dan nog weet ik dat onze baby een aanwinst is binnen ons gezin.
Het is voor onze kinderen dat we het doen, maar daarom hoeft het niet altijd met de glimlach.
Reactie plaatsen
Reacties